Heiji's birthday |
H+C / romance
ในวันเกิดเฮย์จิมีงานจัดเลี้ยงที่โอซาก้า
รันกับโคโกโร่ไปร่วมงานยกเว้นโคนัน |
=ช่องคำพูด
=ช่องความคิด *** RRRrrrrrr ฮัลโหล สนง.นักสืบโมริค่ะ หวัดดี รันจัง ฉันเองนะ ฉันเอง คัทซึฮะจัง *** น้านดร.อากาสะ ฮะๆๆ มิน่าล่ะ ชินอิจิคุงเลยมาหมกตัวอยู่ที่บ้านฉัน ที่แท้รันจังกับโคโกโร่หนีไปโอซาก้าแล้วนี่เองดร.หัวเราะอารมณ์ดีพลางรินกาแฟลงไปบนถ้วยที่อยู่ในมืออีกข้าง ก็แหงล่ะดร. คัทซึฮะโทรมา รันจังอย่างงั้นอย่างงี้ สรุปคือวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าฮัตโตรินั่นแหละโคนันนั่งขัดสมาธิกอดอกอยู่บนโซฟา เห เด็กหนุ่มโอซาก้านั่นน่ะเหรอ?แล้วชินอิจิคุงไม่ไปงานวันเกิดเขาด้วยรึไง เรื่องอะไรที่ผมต้องไปด้วยล่ะ น่าเบื่อจะตาย แต่นายหนีมาอยู่เฉยๆที่นี่พวกนั้นจะไม่สงสัยเหรอดร.ยื่นแก้วกาแฟให้โคนัน ไม่หรอก ผมบอกรันไปว่าปวดหัวเลยขอบายงานนี้ แต่ฉันว่านายน่าจะไปร่วมงานกับเขาหน่อยนา ไหนๆก็เป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ ใครว่าผมสนิทกันหมอนั่น! เจ้าบ้านั่นน่ารำคาญจะตายเจอกันทีไรเป็นเรื่องทุกที ฮ่ะๆๆ พูดงั้นไปมันก็ไม่ถูกนา ไม่ลองนึกดูบ้างล่ะว่าเขาเคยทำอะไรให้บ้างเพราะฉนั้นวันนึงในหนึ่งปีเราควรให้ความสำคัญกับเขาเป็นการขอบคุณด้วย จริงมั้ย ขอบคุณ? ทำอะไรให้?เจ้านั่นมีแต่ทำเรื่องยุ่งๆเท่านั้นแหล่ะโคนันบ่นหงุงหงิงก่อนเป่าลมไปที่กาแฟเพื่อลดความร้อนลง *** ระหว่างทางที่ถอดไปทางสนง.นักสืบ ตะวันที่เรื่มยอแสงฉายมาทางด้านหลังของโคนันที่กำลังเดินอยู่เป็นเงายาว เฮ่อ วันนี้ยัยรันท่าทางจะกลับดึกแล้วเราจะทานอะไรดีล่ะเนี่ย ไม่ลองนึกดูล่ะว่าเขาเคยทำอะไรให้บ้าง หือ บ้าน่ะ ดร.จู่ๆก็พูดอะไรไม่รู้ เรื่องไม่เป็นเรื่องคิดไปก็เท่านั้น อย่างเจ้าหมอนั่นมันเคยทำอะไรให้เราบ้างน่ะเหรอ .
ฉันแค่อยากพานายมาเที่ยวโอซาก้าของฉันบ้าง เมื่อคืนนี้ฉันฝันไม่ค่อยดี ช่วยไม่ได้ งั้นฉันให้เครื่องรางนี้ไว้ก็แล้วกัน มีงานเปิดตัวเรสเตอรองฉันเลยมาชวนนาย ว่าไง?ถูกใจแล้วใช่มั้ยที่มา จะพาไปกินอุด้งเจ้าอร่อยนะ นายไม่เป็นไรใช่มั้ย..คุโด้
ฮัตโตริ *** โอซาก้า 23:06บ้านฮัตโตริ นี่ พวกนาย ดึกแล้วนะกลับไปได้แล้วเสียงเฮย์จิดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลงเทคโนที่ดังอยู่ลั่นห้อง โด่เอ้ย งานวันเกิดนายทั้งทีเต็มที่หน่อยซี้ 555เสียงหนึ่งในเพื่อนที่อยู่รวมกันเกือบๆ10คนพูดขึ้น นี่ พวกแกเมาน้ำหวานกันเหรอฟะเหงื่อเม็อหนึ่งปุดขึ้นมาบนหน้าของเฮย์จิ นั่นสิ ฮัตโตริ ไหนๆก็ไหนๆวันนี้ต้องเต็มที่หน่อยสิมือคัทซึฮะวางลงบนไหล่ของฮัตโตริ เฮ่อ รันจังก็หนีกลับไปตั้งแต่4ทุ่ม ลากคุณลุงโคโกโร่ที่เมาแอ๋กับพ่อของนายไปโตเกียวซะละ แต่ยังไงก็ตามเถอะThe party must go on เฮย์จิ ไปซื้อขนมมาเพิ่มอีกในห้องประสานเสียงไชโยขึ้นมาพร้อมกัน พวกนี้เห็นเจ้าของงานเป็นบ๋อยเหรอฟะเฮย์จิบ่นอุบอิบในใจ *** ขอบคุณมากค่ะพนักงานต้อนรับพูดคำปกติตามหลังลูกค้าที่กำลังออกจากร้านพร้อมถุงใส่ขนมห่อใหญ่ เฮ่อ วันเกิดปีนี้ต้องมาเป็นเบ๊ชาวบ้าน แย่จริง จริ๊ง วันนี้โคนันคุงมาไม่ได้น่ะค่ะ คือแกบอกปวดหัวแต่เช้า คุโด้ เสียงลมที่พัดผ่านบ้านคนตอนกลางคืนฟังชัดจนรู้สึกวังเวง ฮัตโตริเสียงเล็กๆดังมาจากทางข้างหลัง เมื่อเฮย์จิหันไปก็พบ คุโด้ น่ะ นี่นายมาได้ไงน่ะแล้วพวกลุงล่ะ ฉันมาคนเดียว เพิ่งลงจากชินคังเซ็นเมื่อกี้นี่เอง เสียงกระป๋องน้ำกระทบกับแผ่นโลหะที่อยู่ด้านล่างของเครื่องอัตโนมัติ2ครั้ง เอ้า คุโด้ กาแฟนะ อื้อ นี่นายไม่สบายไม่ใช่เหรอ หายแล้วล่ะ งั้นเหรอ ดีแล้วล่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยต้องระวังๆหน่อยเฮย์จิพูดด้วยเสียงที่คลายกังวลผิดจากตอนแรก ทำไมต้องมาโล่งใจกัยเรื่องของเราด้วย แล้วนี่นายมาคนเดียวพวกลุงไม่ว่าเหรอ ดึกขนาดนี้ด้วย โคนันไม่ตอบอะไรแต่เอากระป๋องกาแฟอุ่นแนบกับคอตัวเอง เฮ้ ตัวนายเย็นเจี๊ยบเลยเฮย์จิโวยวายขึ้นเมื่อเอามือตัวเองไปแตะหน้าผากโคนัน ถึงว่าสิ ดึกขนาดนี้ใส่เสื้อชั้นสองชั้นไม่พอหรอกหนาวตายเลยอย่างงี้หวัดก็ไม่หายกันพอดี ไปบ้านฉันเหอะ อ่ะ ไม่ล่ะคือ ก่อนที่โคนันจะพูดจบเสื้อนอกของเฮย์จิก็มาคลุมที่ไหล่ตัวเองแล้ว ไปเถอะ คุโด้ ไม่ลองนึกดูล่ะว่าเขาเคยทำอะไรให้บ้าง *** ไปไหนมาน่ะ เฮย์จิ เพื่อนๆกับคัทซึฮะจังหนีกลับกันไปหมดแล้วนะแม่เฮย์จิยืนเท้าสะเอวรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน อ่า เอ่อ คือ กลับกันหมดแล้วเหรอ แน่ล่ะสิ เล่นหายไปไหนมาตั้งครึ่งค่อนชม. เอ๊ะ นั่น โคนันคุงนี่มาได้ไงจ๊ะก็เมื่อกี้คุณโคโกโร่เพิ่งกลับไปเองไม่ใช่เหรอ สะ สวัสดีครับโคนันตอบตะกุกตะกัก คือโคนันเขาตามพวกลุงมาฮะแล้วบังเอิญสวนกัน แต่วันนี้ดึกมากแล้วเลยจะขอค้างด้วยเฮย์จิตอบเสียงใส เฮ้ เฮย์จิ ฉันไม่ โคนันดึงชายเสื้อเฮย์จิลงมากระซิบ เอาน่า ไงๆตอนนี้รถไฟเที่ยวสุดท้ายก็หมดแล้ว ยังไงก็ดีกว่าไปนอนรอเที่ยวเช้าที่ชานชลาล่ะกันน่าคุโด้ *** ที่ห้องรับรองแขก โคนันนั่งอยู่บนฟูกนอนหนานุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเฮย์จิที่ต้องพับทบขึ้นมาหลายชั้น ไงคุโด้ ห้องนี่โอเคมั้ย? ห้องนี้ใหญ่ที่สุดแล้วนา อยากได้อะไรอีกมั้ย หมอน? ผ้าห่ม?เฮย์จิเปิดประตูเลื่อนเข้ามา ก็ดีแล้วล่ะโคนันหันมา งั้นก็เอาล่ะเฮย์จิทิ้งตัวลงมานั่งข้างๆโคนันมีเรื่องอะไรเหรอ เห? อ้าว ถ้าไม่มีเรื่องนายจะมาหาฉันดึกๆขนาดนี้ทำไมล่ะ ไม่มีก็ไม่เป็นไรหรอกโคนันเงยหน้าขึ้นไปมองเจอหน้าที่ยิ้มแย้มประจำตัวของฮัตโตริที่มองลงมาที่ตัวเองเสมอแค่นายมาเที่ยวเฉยๆฉันก็ดีใจแล้วล่ะ เอาล่ะเฮย์จิยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปทางที่ตัวเองเข้ามาเมื่อครู่ ราตรีสวัสดิ์ เดี๋ยว ฮัตโตริ เหเฮย์จิเอียงคอหันกลับมาก่อนที่ตัวจะพ้นขอบประตู สายตาโคนันเหลือบไปมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองที่วางอยู่ที่หัวเตียง 24:00 ..Happy birthday.. โคนันนั่งก้มหน้านิ่ง อ้าาาา พูดไปแล้ว น่าอายชะมัดเลย ดร.นะดร. เสียงฝีเท้าก้าวออกไปตามด้วยเสียงปิดประตู เห ฮัตโตริ โคนันมองตามไปที่ประตูที่ปิดสนิทที่เป็นต้นเสียง ไม่สนใจเลยเหรอ หึ ทำเรื่องงี่เง่าลงไปอีกแล้วนะเรา ช่างเถอะโคนันค่อยๆจัดที่นอนก่อนที่จะซุกตัวลงไปในผ้าห่ม ตึกๆๆ โครม เสียงวิ่งกับเสียงเปิดประตูบานเดิมที่ดังลั่นทำให้โคนันชะงักก่อนที่ลงไปอยู่ในผ้าห่มทั้งตัวแล้วหันไปทางเดิม เจอกับเฮย์จิที่หอบข้าวของพะรุงพะรังมาเต็มตัว เครื่องเกมส์ ขนม หนังสือฯลฯ ไหนๆก็อุตส่าห์มาค้างก็อย่าเพิ่งนอนเลยนะเฮย์จิพูดก่อนที่จะโยนข้าวของลงข้างๆตัวแล้วลงนั่งต่อหน้าโคนันอีกรอบ เห? นายพูดอะไรของนายน่ะ นี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ เอาน่า ฉันมีเกมส์ใหม่มาด้วยนะ ไม่เอา ไม่เล่น จะบ้าเรอะ เล่นน่า ไม่! เล่น! *** ตายแล้ว ลูกคนนี้เนี่ย นึกว่าหายไปไหน มานอนกับโคนันคุงที่นี่เองแม่ฮัตโตริอยู่ตรงหน้าประตูจากที่ตั้งใจตอนแรกคือจะเรียกโคนันไปทานข้าวเช้าแต่กลับเจอลูกชายตัวเองนอนระเกะระกะอยู่บนฟูกเอาหัวชนกันกับโคนัน ข้าวของก็กระจัดกระจายไปหมด อายุเท่าไหร่แล้วนะเนี่ย แต่ เอ ไม่เคยรู้เลยนะว่าเฮย์จิจะชอบเล่นกับเด็กอย่างนี้ เสียงทีวีที่ยังเปิดทิ้งไว้แสดงว่าไม่ได้ปิดมาเลยทั้งคืน หนังสือ เกมส์ ขนมที่กระจายเกลื่อนกลาดบอกให้รู้ว่าผู้ที่อยู่ในห้องคงยังไม่ได้นอนสักเท่าไหร่ *** ฮ้าวววววเสียงหาวประสานกันระหว่างโคนันกันเฮย์จิ เพราะนายฉันเลยไม่ได้นอนเลยทั้งคืนโคนันบ่นหงุบหงิบขณะกำลังรอรถไฟเที่ยวเช้าตอน7โมง เอ แล้วใครบอกว่าไม่เล่นๆแต่ไม่ยอมปล่อยจอยเลยทั้งคืนล่ะหือ? ไม่มีเสียงตอบจากโคนันแต่ก็ทำให้โคนันจ้องกลับมาเขม็งพร้อมกับหน้าแดง เอาน่าๆ เดี๋ยวไปหลับต่อบนรถไฟก็ได้นี่นา วันนี้ก็วันอาทิตย์ยังไงก็ไปหลับต่อที่บ้านก็ได้ เหอะ โตป่านนี้ยังมาชวนเล่นนู่นเล่นนี่อีก อายุเท่าไรแล้วนะ โคนันเอามือไพล่ไปข้างหลังหันหน้าไปทางชานชลาทิ้งให้เฮย์จิมองตามอยู่ข้างหลัง ก็ถ้าหลับไปก็เหมือนได้อยู่กับนายน้อยลงน่ะสิ.. เอ๋โคนันหันกลับมา ปล๊าว ไม่มีอะไรหรอก แหะๆ เอ้า นั่น รถไฟมาแล้วนะเฮย์จิเริ่มไก๋ชี้โบ้ชี้เบ้ไปทางที่รถไฟกำลังวิ่งมา ฮัตโต ..เสียงโคนันถูกกลบไปด้วยเสียงรถไฟ เห นายว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยินเลยเฮย์จิเอามือบ้องหูแล้วนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงไปตรงหน้าโคนัน คือ วันนี้วันเกิดนายแต่ ของขวัญ ฉัน.. โอ๊ย เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก แค่นายมาอวยพรให้ถึงที่นี่ก็ ก่อนที่คำพูดต่อไปจะออกมา ริมฝีปากเล็กๆของโคนันก็โดนไปที่แก้มข้างขวาของเฮย์จิ ก่อนที่จะรู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรแก้มข้างนั้นก็รู้สึกชาขึ้นมาทันทีแล้วโคนันก็ขึ้นไปบนรถไฟเสียแล้ว
*** ฮัลโหล ดร.ค่ะ โคนันคุงหายไปไหนก็ไม่รู้ค่ะ ไม่ทราบว่าอยู่ที่บ้านดร.รึเปล่าค่ะ เอ๊ะ เอ๋ หนูรัน อะ เอ่อ เอ้อ ใช่ เจ้าชิน เอ้ย โคนันคุงอยู่ที่นี่เองล่ะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ แกบอกว่าอยู่บ้านดึกๆคนเดียวแกกลัวผีน่ะ ฮ่ะๆๆ เจ้าชินอิจินี่น้า จะไปไหนหัดบอกกันหน่อยสิ ว่าแต่คนอื่นตัวเองก็หาเรื่องยุ่งให้คนอื่นเหมือนกันล่ะน้า THE END |