Snowwhite

H+S / humour

อิงจากนิทานเรื่องดัง เจ้าหญิง เอ้ย ชายชินอิจิกับแม่เลี้ยงใจร้ายที่เป็นแม่(พ่อ)มด ยีน
เมื่อยีนอิจฉาในความงามของชินอิจิ แผนการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น

  กาลครั้งหนึ่งหลายนานแล้ว ณ ปราสาทแห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มรูปงามนามคุโด้ ชินอิจิ จากความใจดีและเก่งกาจทางด้านต่างๆไม่ว่าจะเป็นการเรียน การสืบสวน แม้แต่การเล่นกีฬาทำให้เขาเป็นที่ป็อปปูล่ามากๆในเมือง มีผู้คนมากหน้าหลายตาจากต่างเมืองต่างหมายปองในตัวเขาทำให้แม่ เอ้ย พ่อเลี้ยงใจร้าย ยีน ฉุนแตกด้วยความอิจฉา

“เบลม็อทเอย บอกข้าเถิด ใครหล่อเริ่ดในปฐพี”ยีนพูดกับกระจกหน้ารถปอร์เช่วิเศษที่เขารัก

“…”กระจกเบลม็อทเงียบ

“เจ้ากระจกวิเศษ เหตุใดเจ้าจึงนิ่งเฉย”

“ความลับ เป็นสเน่ห์ของกระจกอย่างข้า…”

หลังจากการเจรจาสักพักบวกกับปืนในมือของยีนทำให้เบลม็อทเปลี่ยนอุดมคติได้ทันควัน ทำให้ยีนได้ข้อมูลบางอย่างคือเขาไม่สามารถเทียบคุโด้ได้และสร้างความโมโหให้กับเขามาก

“ยอมไม่ด้ายยยยย!!!!ว็อดก้าาาาา”

“ครับๆๆ”ว็อดก้าโผล่หน้าเลิ่กลั่ก

“เจ้าจงไปที่ป่า ดักรอเจ้าคุโด้แล้วควักหัวใจมันมาให้ข้า เดี๋ยวนี้!!!”

***

วันรุ่งขึ้น หนุ่มน้อยหน้าใสหัวใจสิงห์(แหวะ) คุโด้ก็ได้ไปเดินเล่นที่ป่าตามคำหลอกล่อของพ่อเลี้ยง ยีน

‘คราวนี้ล่ะ มันต้องตาย’ว้อดก้าคิดขณะซุ่มอยู่ในพุ่มไม้กลางทางเพื่อดักรอชินอิจิ

“ล้าาาา ลั่นนนลั่นนนนนล้าา~~~~~”ชินอิจิร้องเพลงเล่นอย่างโหยหวน(?)ขณะเที่ยวชมดอกไม้ทันใดนั้นก็เหลือบเห็นว็อดก้านอนสลบอยู่

“เอ ตานี่ใครกันหว่า มานอนเล่นกลางป่า”ชินอิจิคิดขึ้น”หรือว่าเขาจะเป็นลม”…ใช่ ว็อดก้าสลบไปเพราะความประทับใจกับเสียงเพลงอันสุดแสนจะพรรณาของชินอิจิ

ขณะที่ชินอิจิกำลังพยายามพยุงตัววอดก้าขึ้นเพื่อช่วยเหลือ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวจากในป่า

“อ๊ะ!!นั่น ต้องเกิดคดีขึ้นแน่ๆ”ด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยสันชาติญานนักสืบทำให้ชินอิจิวิ่งไปทางต้นเสียงในป่าอย่างรวดเร็วโดยทิ้งว็อดก้าที่กำลังสลบอยู่ข้างหลัง รอเป็นเหยื่อแร้งเหยื่อกาต่อไป…

***

หลังจากวิ่งมา3ชม.เต็มชินอิจิก็มาถึงกระท่อมหลังหนึ่ง ในบ้านมีร่างหญิงสาวนอนท่ามกลางของเหลวสีแดง

“นี่มัน!ฆาตกรรมในห้องปิดตาย”

“จะบ้าเรอะ!!!”เสียงหญิงสาวแผดออกมาจากในบ้าน

“ฉันถือชามซอสมะเขือเทศอยู่แล้วลื่นหกล้มสลบไปต่างหากล่ะย่ะ”รัน หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้น

“แล้วนายเป็นใคร?”

“เอ่อ ฉัน…”

“เฮ้ มีอะไรกันเหรอ รัน แล้วนั่นใคร ว้ายยยยย ผู้ชาย หล่อ ตรงสเป็ก!!!”เสียงโชโนโกะดังขึ้นจากอีกทางฝากนึงของบ้าน เมื่อชินอิจิหันไปก็พบอีก5คน อายูมิ เก็นตะ มัทซึฮิโกะ คัทซึฮะ และไฮบาระ

***

หลังจากการสนธนาและแนะนำตัวชินอิจิก็ตกลงปลงใจจะพักที่กระท่อมหลังนี้เนื่องจากหาทางกลับปราสาทไม่ถูกเพราะตอนวิ่งมาไม่ได้ดูทิศดูทางอะไรเลย

“ไหนคุยว่าเป็นนักสืบฝีมือดี ห๊ะ พ่อนักสืบสมองฝ่อ”ไฮบาระพูดประชดทำให้ชินอิจิเกือบมีเรื่องกันถ้ารันไม่ยกเลมอนพายมาห้ามทัพซะก่อน

***

ที่ปราสาท

“กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ใครหล่อเริ่ดในปฐพี”ยีนพูดกับกระจกรถคู่ใจอันเดิมด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม

“…”

“เหตุใดเจ้าจึงไม่ตอบข้า”

“…เงียบน่า ตอนนี้กำลังเล่นเกมส์biohazardอยู่”เบลม็อทตอบ

“เดี๋ยวแกจะได้เป็นผีอยู่ในเกมส์ด้วย”ยีนพูดพร้อมกับควักปืนออกมา

หลังจากการพูดคุยจบลง ยีนก็โวยวายด้วยความหัวเสีย

“หน็อยยย เจ้าว้อดก้าใช้งานอะไรก็ไม่เคยได้ดั่งใจเลย!ให้ซื้อผัดซีอิ้วก็ได้ผัดไทย ให้ซื้อเสันใหญ่ดันได้เส้นเล็ก ให้ซื้อวาเป็กซ์มันดันซื้อวาโก้!!!ไม่ไหวแล้ว ข้าจะลุยเอง!!!”

***

ชินอิจิก็ยังคงมีความสุขกับกระท่อมน้อยหลังนั้นต่อไปมีเพียงเรื่องเดียวที่ทำให้เขาหวั่นใจคือเวลาที่รันกะคัทซึฮะฝึกประลองฝีมือกัน…ความจริงความสุขนี้น่าจะมีต่อไปถ้าไม่ปรากฏร่างยาย เอ้ย ตาแก่ สูงใหญ่ผมเงินเงายาวหน้าตาเหี้ยมเกรียมในชุดดำที่ถือตระกร้าแอปเปิ้ลใบจิ๋ว(ท่าทางเข้ากันมาก)ยืนจังก้าอยู่หน้าบ้าน

“…ง่า เอ่อ คือตอนนี้เจ้าของบ้านไม่อยู่นะครับ ตา ถ้าจะมาเก็บค่าน้ำค่าไฟก็ไว้ที่หลังเถอะฮะ”ชินอิจิที่เฝ้าบ้านอยู่คนเดียวเงยหน้าคุยกับแขกที่อยู่ตรงหน้าด้วยอาการหวาดๆ

“ฉันไม่ได้มาเก็บอะไรทั้งนั้น เจ้าพอมีไฟให้ข้าต่อบุหรี่มั้ย?”

ชินอิจิวิ่งไปหลังบ้านแล้วกลับมาพร้อมกับไม้ขีด

“โออออออออ!!!!!!!”ยีนตะโกน ชินอิจิสะดุ้งโหยง”เจ้าช่างเป็นคนดีอะไรอย่างนี้ อ่ะ ข้าให้แอปเปิ้ลเจ้าลูกนึง”ยีนคว้าแอปเปิ้ลออกจากตระกร้ายื่นไปข้างหน้าชินอิจิ

“อ่ะ ไม่ ไม่เอาดีกว่าฮะ….”แต่เมื่อชินอิจิสบสายตากับยีนทำให้เขารู้ตัวทันทีว่าควรรับมาก่อนที่จะกลายเป็นศพอยู่หน้าบ้าน

“ทานนนนสิ”ด้วยสายตาอันลึกซึ้งนุ่มลึกเกินคาดคะเนของยีนทำให้ชินอิจิรีบกัดแอปเปิ้ลเข้าปากอย่างไม่คิดชีวิต

ตุ้บ

เสียงแอปเปิ้ลหล่นลงพื้นตามด้วยเสียงชินอิจิล้มลงทำให้ยีนหัวเราะลั่นในชัยชนะของตน” 555555ด้วยยาaptx4869นี้จะทำให้มันตายทันที คราวนี้ตำแหน่งชายที่หล่อเริ่ดก็ตกเป็นของข้….แอ๊ก!”

ลูกถีบไร้ปรานีของรัน+คัทซึฮะส่งผลให้ยีนกระเด็นไปถึง1412เมตรและตกเหวตายในที่สุด-_-;

***

“ชินอิจิๆ ฮือๆๆ ทำไงดี ต่อไปฉันจะทำเลมอนพายให้ใครกิน กะแง้”เสียงรันร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าโลงแก้วที่บรรจุชินอิจิไว้ภายใน

“ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แม่นางจึงร้องไห้ครวญครางเช่นนี้”สุภาพบุรุษผิวคล้ำขี่ม้าขาวซึ่งตัดกับผิวตัวเองจังๆกล่าวขึ้นขณะควบม้าผ่าน

“นี่มันสมัยยุโรปกลางนะพี่ ไม่ใช่หนังจีนnovel game”อายูมิเงยหน้าพูดใส่ตามด้วยเสียงโห่ตามมาจากเพื่อนชายอีก2คนข้างหลัง

“อะ เหรอ แหะๆเผลอไปหน่อย ปกติโดนยำแถวนั้นเยอะ….อ๊ะ”เมื่อเฮย์จิมองลงไปพบกับคนในโลงแก้วนั้นก็เกิดตกใจ

“นี่มันคุโด้ที่ข้ากำลังจะไปหานี่นาทำไมถึง…”ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เฮย์จิรีบลงมาจากหลังม้าทันที และด้วยความงี่เง่าและเซ่อซ่า ทำให้เขาสะดุดอานม้าตกลงมาทันทีเหมือนกัน

เพล้ง!!! แอ๊ก…

ตัวเฮย์จิล้มคว่ำลงไปกลางโลงทำให้แก้วแตกกระจายและทำให้หัวของตัวเองไปกระแทกท้องชินอิจิอย่างจังด้วย(หวังว่าผมเฮย์จิคงไม่เสียบพุงชินอิจิหรอกนะ)

แค่กๆ

เสียงไอของชินอิจิดังขึ้นพร้อมกับชิ้นส่วนของแอปเปิ้ลถูกสำลักออกมา

“เฮ้!!!ฟื้นแล้วๆ”ทุกคนร้องดีใจยกเวันเฮย์จิที่กำลังมึน ชินอิจิที่กำลังงงและไฮบาระที่กำลังหาวอยู่

“ชินอิจิ ในที่สุดนายก็ฟื้นเพราะปาฏิหารย์แห่งรักของเราทั้งสอง ต่อไปนี้เราจะได้อยู่ด้วยกั…น เอ๋?”เสียงรันที่กำลังร้องไห้กุมมือชินอิจิอยู่ขาดไปจากการผลักออกของชินอิจิ

“โอ้ ฮัตโตริ…”ชินอิจิส่งสายตาหวานซึ้งไปทางเฮย์จิที่กำลังเอ๋อไม่สร่าง

“…ต่อไปนี้เราจะไม่แยกจากกัน”ชินอิจิเข้าไปถลากอดเฮย์จิท่ามกลางความงุนงงของทุกคน

***

ภายหลังความวุ่นวายจึงได้ทราบเรื่องมาว่ายาที่ยีนใส่ไม่ใช่aptx4869แต่หยิบผิดกลายเป็นยาเสน่ห์ที่จะหลงรักคนแรกที่เห็นและที่ชินอิจิสลบไปเพราะแอปเปิ้ลติดคอเฉยๆจากตอนที่รีบกินเพราะกลัวยีนจะฆ่า…ฤทธิ์ยานั้นรุนแรงนัก ไม่ว่าใครก็แก้ไม่ได้เพราะฉนั้นต่อมา เฮย์จิกับชินอิจิก็ครองคู่อย่างเป็นสุขนอกพระราชอาณาจักรเพราะพ่อ แม่ทั้งสองฝ่ายรับไม่ได้และหลังจากนั้นเป็นต้นมา ทั้งคู่ก็ไม่เคยโผล่ไปที่กระท่อมคนแคระทั้ง7นั่นอีกเลย…(เพราะไปแล้วโดนรันกะคัทซึฮะฆ่าแหงๆ^_^;)

ปล.ส่วนกระจกวิเศษเบลม็อท ภายหลังจากการขาดคนดูแลเอาใจใส่ทำให้แบตเตอร์รี่รถยนต์แห้งสนิทและถูกขายไปที่ร้านเศษเหล็กในเวลาต่อมา…อาเมน

THE END